Mija mi drugi tydzień we Wrocławiu i nie ma dnia by to miasto czymś mnie nie zaskoczyło. W większości przypadków jestem pozytywnie zaskoczona, ale bywają też małe mniej pozytywne zaskoczenia (słynne światła, o których trąbię co 5 zdanie). Dziś kilka prawd o Wrocławiu
Po tych dwóch tygodniach wiem, co do końca życia, no dobra – co długo będzie mi się kojarzyło z Wrocławiem.
A są to….uwaga uwaga… światła! A tak poważnie, to jeszcze kilka innych rzeczy- np. trójkat, żyleta i horyzonty, ale po kolei.
1. Światła we Wrocławiu są tylko propozycją
O tym dowiedziałam się wczoraj i to moje ulubione stwierdzenie. Mroczny Bartek wytłumaczył mi już, dlaczego światła nie działają tak jak powinny.
Dlaczego zmieniają się w dziwny sposób, bez żadnej logiki.
Dlaczego zielone światło dla pieszych pali się krótko i przejście przez wiele ulic to wyzwanie. Wcześniej sądziłam, że zarządza nimi ZUS, który robi wszystko by wypłacać jak najmniej emerytur- bo skoro ja nie zdążam przejść przez pasy na zielonym, to co staruszki mają powiedzieć?!
Ale już wiem, wiem, że światła dla pieszych to tylko propozycja, taka sugestia, że możesz przejść lub lepiej nie przechodź, a Ty i tak robisz jak Ci pasuje.
Szkoda tylko, że policja nie wyznaje tej zasady i wlepia mandaty- podobno policji tu mało (choć ja na swej ulicy widziałam ich trochę, w sumie wiem dlaczego!)
2. Trójkąt Grabiszyński – ktokolwiek o nim słyszał, ktoś coś o nim wie?
No niestety są osoby, która kojarzą określenie TG (trójkąt grabiszyński) i jest mi to o tyle nie na rękę, bo w nim mieszkam!
Podobno kiedyś (powtarzam sobie to co wieczór- kiedyś) jak się tu weszło to nie zawsze wychodziło się w całości, zupełnie jak to się dzieje w trójkącie bermudzkim.
Hmmm, no okolica nie należy do najnowszych i najcudowniejszych, mój blok określany jest żyletą (WTF?), a całość dobija kościół naprzeciwko…
Ale jednak Eksperymentalny Kurnik Love tu się znajduje i jest to raj na ziemi, o! Tego będę się trzymać.
3. Nowe Horyzonty – Nobla temu kto je stworzył!
Uwielbiam, uwielbiam i jeszcze raz uwielbiam. Najlepsze kino w jakim byłam w całym swoim życiu, a to już prawie 30 zim.
I nie chodzi tu o ceny biletów, które są często tańsze od podłej kawy gdzieś na dworcu.
Nie chodzi tu też o te czadowe huśtawki na parterze czy repertuar, który różni się od tych w multipleksach.
Chodzi o atmosferę, nowoczesność, której jestem fanką! Wchodzę tam, widzę znaczki instagrama, FB czy 4SQ i już jest mi dobrze. Toć wiadomo, że ja internetoholik jestem!
NH to dla mnie także miejsce spotkań blogerów, nawiązywania nowych przyjaźni i pyszne lody, czego chcieć więcej?
4. Galerie handlowe – nie ogarniam.
Nie ogarniam w sumie kilku rzeczy związanych z galeriami handlowymi, które łączą się w jedno stwierdzenie – galerie handlowe praktycznie tu ze sobą sąsiadują, ludzi tam prawie nie ma, tłumy i kolejki nie były przeze mnie widziane. I teraz pytania nasuwają mi się takie:
– czy ja mieszkam w jakimś zagęszczeniu GH?
– czy Wrocław jest tak mały, że wydaje mi się, że GH stoją prawie jedna na drugiej?
– czy ludzie we Wrocławiu nie chodzą do GH?
– czy to jakiś spisek przeciwko mnie?
GH unikałam dotychczas, ale w tych wrocławskich jest całkiem przyjemnie, a to stwarza niebezpieczeństwo, że znów polubię zakupy offline…
5. I na koniec, bardzo intrygująca rzecz – Kluby GoGo, a w sumie jeden taki…
Ten różowy, walący po oczach swym kolorem, położony w samym rynku, niepasujący tam ani trochę. Ten, w okolicach którego kręcą się panie z różowymi parasolkami, panie, które zaczepiają i zapraszają do odwiedzin, panie, z którymi można sobie miło porozmawiać…
Wszystko byłoby ok, ale dlaczego mnie tam ciągle zaciągają, czy ja naprawdę wyglądam na osobę godną by tam wejść?!
Obserwuję dalej, ciąg dalszy nastąpi niebawem…
#ilovewroclaw
