Kluski leniwe vel twarogowe

A dziś rozpoczynam tydzień z kuchnią Polską. Nie wiedziałam co mogłabym przygotować, szukałam, myślałam, aż danie samo nasunęło się na myśl. A to za sprawą leniwych pierogów.
Jak byłam mała i babcia chciała poprawić mi humor (np. w czasie choroby) zawsze robiłam mi „kluski leniwe”, nie były to pierogi leniwe, bynajmniej wg. mnie, bo nie przypominają wygładem, choć skład jest identyczny. Różnią sie jedynie sposobem przygotowania i ilością mąki (w kluskach mniej).
Nazywałyśmy je kluskami twarogowymi. Babcia nauczyła się je przygotowywać od swojej matki, a mojej prababki. Pamiętam jak brała zwykły talerz od zupy, widelcem rozgniatała twaróg, wbijała jajko i po trochu dodawała mąki, wyrabiając ciasto łyżką. Nie było ono gładkie, miało grudki twarogu i luźniejszą konsystencje od pierogów leniwych. Później gotowała wodę i widelcem wrzucała kluski, a ja w tym czasie przygotowywałam bułkę tartą na maśle. Nigdy nie miałam dość tej potrawy i nie raz sama zjadałam porcję z 2 kostek twarogu, ale wtedy to tu i ówdzie miałam nadprogramowego ciałka ;-)

Postanowiłam powrócić do lat dzieciństwa, jednak takich klusek jak babcia robiła nigdy nie uda mi się zrobić, choć nie mogę narzekać, wyszły pyszne :)

Kluski leniwe vel twarogowe

• kostka twarogu (200g)
• małe jajko
• 60g mąki
• skwarki/podsmażona na maśle bułka tarta/śmietana lub jogurt

Twaróg rozgnieść widelcem, dodać jajko i dobrze wyrobić. Dodawać po łyżce mąki, aż ciasto stanie się w miarę gładkie i nie klejące. W dużym garnku zagotować wodę z solą. Wrzucać małe kluski, wykrawając je widelcem z masy. Wyławiać jak wypłyną na wierzch. Polać albo skrawkami, albo zrumienioną bułką tartą albo dżemem albo albo. U mnie wersja z kefirem i cynamonem.
Smacznego.