Dlaczego warto założyć bloga? Dlaczego warto blogować i być “blogerem”? Być częścią tej hejtowanej z każdej strony blogosfery, być oskarżanym o “sprzedawanie się” i pisanie tylko sponsorowanych postów?
Ostatnio wciąż natykam się na wpisy o tym dlaczego warto pisać bloga, nawet zastanawiałam się czy ten wpis opublikować- napisałam go już w styczniu i tak leżał i czekał na swój czas. Jednak te wszystkie wpisy traktują raczej o technicznych aspektach blogowania lub też o trochę innych korzyściach. Ja natomiast chcę się skupić na blogerach, na ludziach którzy piszą blogi. Bo właśnie przez nich i dla nich warto założyć bloga!
Nie dla hajsu, nie dla darów losu, nie dla miziania się po majciorach. Blogosfera jest społecznością ludzi, różnych ludzi, i tak jak w każdej społeczności są w niej czarne owce. Jednak jak wszędzie są to jednostki, a blogosferę tworzą setki ludzi, bardzo dobrych ludzi.
W sumie nie wiem czy powinnam używać określenia “blogosfera”, bo najczęściej spotykam się z nim przy negatywnych wypowiedziach, a dla mnie blogerzy to naprawdę wyjątkowe osoby.
Blogi piszę już ponad 6 lat (tak naprawdę od 16 lat, ale wcześniejsze są schowane ;)) i przez ten czas nie raz myślałam o zaprzestaniu pisania, o skupieniu się tylko i wyłącznie na rozwoju zawodowym, o zwolnieniu tempa. Jednak za każdym razem przychodziła myśl: mam na własne życzenie zmniejszyć ilość spotkań z blogowymi znajomymi? Mam zamknąć sobie drogę do poznawania nowych blogowych ludzi i ich spojrzenia na świat? Mam porzucić coś, gdzie czuję się jak w domu?
Oczywiście, znajomych, których poznałam dzięki blogowaniu mogę spotykać nie prowadząc bloga, mogę iść z nimi na kawę, pogotować, spędzić wieczór przy winie. Ale nie będzie już tak łatwo poznawać nowych blogerów, a wierzcie mi- każdy wniósł do mego życia coś wyjątkowego. Pokazał co dla niego jest ważne, jakie ma spojrzenie na świat, czego oczekuje i do czego dąży. To taka spora dawka inspiracji i motywatora do jak najlepszego kształtowania swojego życia.
Ponadto każdy bloger jest w czymś dobry (i zwykle o tym pisze), a jednocześnie chętny do pomocy i dzielenia się swoją wiedzą. Nie jestem w stanie wymienić wszystkich rzeczy i umiejętności, które zdobyłam właśnie dzięki blogerom. Gosia z czytelniczego bloga o książkach nie tylko nauczyła mnie robić zupy, posługiwać się lustrzanką i poruszać po Warszawie tuż po przeprowadzce tutaj. Ona także tarła dla mnie imbir do magicznego napoju, który miał mi pomóc w rzucaniu palenia, to ona znalazła mi moje pierwsze mieszkanie w Warszawie i to ona pomagała mi w wychowywaniu kota (niestety mamy w tym temacie porażkę ;)).
Gdyby nie Tomek z zajadam.pl dalej byłabym pewnie na blogspocie, nie znałabym wordpressa i nie rozwijała swojej wiedzy z zakresu blogowej strategii, seo bloga czy analityki (w pracy to ogarniam idealnie, ale na blog nigdy nie miałam czasu). Monika z Blackdresses.pl z kolei zwróciła moją uwagę na włosy, na moje włosy – zresztą to dzięki niej trafiłam do najlepszego fryzjera na tej planecie (klik) ;)
Mogłabym tak jeszcze dalej wymieniać i wymieniać, aż doby by zabrakło.
Słyszałam, że bloger blogerowi wilkiem, że każdy z każdym rywalizuje – o kasę, zasięg, popularność. Być może, ale ja jakoś tego nie odczułam. Agacior z blogomodzie.com poświęciła swoją sobotę by pomóc mi i zrobić zdjęcia do wpisu o odkurzaczu Bosch, Paulina z paulinawnuk.com nie raz poratowała mnie noclegiem w czasie moich okołoblogowych wypadów do Gdańska, a Marta z Leniwaniedziela.pl przeszkoliła z fotografii kulinarnej.
Kolejna rzecz to blogowe spotkania, m.in. Blog Forum Gdańsk, See Blogers czy Blogowigilia. Podobno to tylko promki, lansowanie się i “słit focie”, ewentualnie selfie. A w życiu! Na BlogoWigilii tak się wybawiłam, że nawet na imprezę sylwestrową nie miałam potrzeby iść! Tam też, odkryłam to czego wcześniej nie zauważałam, co sprawiło, że z większą ochotą weszłam w rok 2015.
A ile fanu i konstruktywnie spędzonego czasu miałam dzięki blogerom! Gotowanie w warsztacie z Majsterkowo.pl, fit kucharzenie z I love Fit czy Vege dania z Beatą ( co prawda to nie blogerka, ale o dziwo zawsze wśród blogerów można ją spotkać ;)).
Dzięki Blogerom poznałam też wartościowe osoby, które nie piszą blogów. Wymieniać mogłabym godzinami: co, jak i dlaczego. Napiszę jednak tylko, że nie wymieniłabym na nic tych znajomości!
Podejrzewałam, że bardzo popłynę w tym wpisie, że będę pisać i pisać i nie będę potrafiła skończyć. Ale pora dopłynąć do brzegu i napisać: Blogerzy to naprawdę niesamowite jednostki: nauczyciele, motywatorzy, przyjaciele.
